Η μεγαλύτερη απειλή δεν είναι η ΤΝ. Είναι να βγω στην αγορά εργασίας του 2030 με δεξιότητες του 2015 και νοοτροπία ότι «το πτυχίο φτάνει».
Η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι μελλοντική υπόθεση. Είναι ήδη ενσωματωμένη στη μάθηση, στην παραγωγή και στην έρευνα. Το ερώτημα έχει μετακινηθεί: δεν αφορά πια το αν, αλλά το με ποιον τρόπο και με ποια ετοιμότητα. Και εδώ, η ευθύνη είναι διανεμημένη. Σχολεία, μαθητές, γονείς, πανεπιστήμια, εργοδότες και πολιτεία έχουν διαφορετικό αλλά συμπληρωματικό ρόλο.
Όσα ακολουθούν δεν είναι θεωρία. Είναι ένα πρακτικό πλαίσιο δράσης, ειδικά για ένα εκπαιδευτικό τοπίο που υστερεί σε στρατηγική και που δεν έχει την πολυτέλεια να καθυστερεί. Και το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι πια αν θα ενσωματωθεί η ΤΝ στην εκπαίδευση, αλλά ποιοι θα προσαρμοστούν αρκετά γρήγορα για να παραμείνουν ανταγωνιστικοί σε μια αγορά που μετασχηματίζεται με ταχύτητα που δεν έχουμε ξαναδεί.